Każdy, kto pracował w Niemczech i może udowodnić, że przepracował co najmniej pięć lat, ma również prawo do standardowej emerytury. Możliwe jest nawet, że w przyszłości obywatele zagraniczni będą otrzymywać podstawową emeryturę z Niemiec. W poniższym artykule podsumowaliśmy dlaczego tak jest oraz zawarliśmy inne ważne informacje na temat niemieckiego systemu pracy.
Prawie 6 milionów obywateli UE jest ubezpieczonych emerytalnie w Niemczech
Na koniec 2017 r. w niemieckim systemie ubezpieczeń emerytalno-rentowych było już około sześciu milionów ubezpieczonych z obcym obywatelstwem. Znacząco przyczyniło się do tego rozszerzenie swobodnego przepływu pracowników w UE w latach 2011 i 2014. Dla wielu obywateli UE fakt ten ułatwił pracę i życie w Niemczech, a także przeprowadzkę do Niemiec z innych krajów UE, dzięki czemu emerytura z Niemiec jest przez nich nierzadko pobierana.
Prawo do podstawowej emerytury dla obywateli UE w Niemczech
Każdy, kto pracuje w Niemczech i płaci składki emerytalne, ma prawo do emerytury, niezależnie od narodowości i długości stażu pracy w tym kraju. Emerytura podstawowa ma być wypłacana z wpływów podatkowych, również pracownikom zagranicznym, którzy pracowali w Niemczech.
Niemiecki system pracy
Niemiecki system pracy obejmuje kilka aspektów, które omówimy bardziej szczegółowo w następnych punktach:
Wynagrodzenie
Osoby pracujące w Niemczech mają potrącane różne podatki z ich wynagrodzenia brutto przed wypłatą wynagrodzenia netto. Rozróżnia się między podatkami a składkami na ubezpieczenie społeczne. Dokładna kwota jest podana na zaświadczeniu o wynagrodzeniu. Aby móc z góry obliczyć wysokość wynagrodzenia netto, w Internecie można znaleźć różne kalkulatory brutto-netto.
Podatek dochodowy
Najważniejszym podatkiem dla pracowników pracujących w Niemczech jest prawdopodobnie podatek dochodowy, czyli podatek od wynagrodzenia. Co miesiąc pracodawca przekazuje podatek dochodowy do urzędu skarbowego w formie „podatku od wynagrodzeń”. Wysokość podatku zależy od dochodu i przedziału podatkowego i jest obliczana w końcowym zeznaniu podatkowym.
Zabezpieczenie społeczne
Przez lata Niemcy stworzyli dobry system, który w razie potrzeby chroni ludzi finansowo przed chorobą lub bezrobociem. Jeśli zarabiasz więcej niż 450 euro miesięcznie, podlegasz składkom na ubezpieczenie społeczne, co oznacza, że płacisz różne składki na następujące ubezpieczenia:
- ustawowe ubezpieczenie zdrowotne – pokrywa koszty wizyt u lekarza oraz lekarstw i środków leczniczych.
- ustawowe ubezpieczenie na wypadek długotrwałej opieki – zapewnia podstawową ochronę w przypadku, gdy jesteś trwale zależny od opieki z powodu choroby. Dotyczy to często osób starszych
- ustawowe ubezpieczenie emerytalne – wypłaca pracownikom emeryturę po przejściu na nią. Oblicza się je jednak w zależności od wysokości dochodów i liczby lat przepracowanych w Niemczech
- ustawowe ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków – pokrywa koszty leczenia, jak również powrotu do życia zawodowego po wypadku przy pracy lub w przypadku choroby wynikłej z zawodu
- ustawowe ubezpieczenie na wypadek bezrobocia – wypłaca bezrobotnym obywatelom określony dochód przez pewien okres czasu, po spełnieniu określonych warunków. Zazwyczaj należy być ubezpieczonym przez co najmniej 12 miesięcy w ciągu ostatnich 30 miesięcy i poszukiwać pracy
Na te ustawowe ubezpieczenia płaci się stały procent wynagrodzenia brutto. Część płaci również pracodawca. Pracownicy są automatycznie członkami tych ubezpieczeń, dla których istnieje tylko jeden świadczeniodawca, jeśli są zatrudnieni z obowiązkowym ubezpieczeniem społecznym. Wyjątkiem jest tylko ubezpieczenie zdrowotne, które ma wielu oferentów.
Karta ubezpieczenia społecznego
Każdy pracownik otrzymuje kartę ubezpieczenia społecznego z krajowym numerem ubezpieczenia, którą musi przekazać pracodawcy. Zawsze przechowuj kartę ubezpieczenia społecznego w bezpiecznym miejscu, ponieważ jej numer zawsze pozostanie taki sam, nawet jeśli zmienisz firmę.
Zeznanie podatkowe
Po zakończeniu każdego roku kalendarzowego urząd skarbowy może sprawdzić, czy nie zapłacono zbyt wysokiego podatku dochodowego. W tym celu pracownik składa zeznanie podatkowe we właściwym urzędzie skarbowym. W niektórych przypadkach oświadczenie to jest obowiązkowe, np. w przypadku kilku pracodawców.
